Το λευκό χρώμα
Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι πριν 2000 χρόνια, επέλεξαν το λευκό ως το επίσημο γιορταστικό τους χρώμα. Όσο δύσκολο και αν είναι να το πιστέψει κανείς, δεν ήταν πάντα το χρώμα που φοριόταν στους γάμους.
Η μόδα αυτή ξεκίνησε την Βικτοριανή εποχή, όταν η βασίλισσα Βικτόρια επέλεξε το λευκό για χρώμα του νυφικού της, στον γάμο της με τον Πρίγκιπα Αλβέρτο. Εκείνα τα χρόνια, το λευκό συμβόλιζε την αγνότητα και την παρθενία.
Σήμερα είναι το χρώμα της χαράς και της γιορτής-που σημαίνει ότι κάθε νύφη μπορεί να το φορέσει είτε είναι ο πρώτος της γάμος είτε ο τρίτος!
Το κυκλικό σχήμα του δαχτυλιδιού, συμβολίζει την ατέλειωτη αγάπη... Ο χρυσός αντιπροσωπεύει την ομορφιά που αντέχει στο χρόνο, την αγνότητα και την δύναμη.
Τη βέρα τη φοράμε στο τρίτο δάχτυλο του αριστερούς μας χεριού γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως η φλέβα σε αυτό το δάχτυλο πήγαινε κατ’ ευθείαν στην καρδιά.
Όσον δε αφορά τη μεγάλη πέτρα που διακοσμεί το δαχτυλίδι των αρραβώνων, υπεύθυνος είναι ο βασιλιάς της Γερμανίας.
Το 1477 προσέφερε στην αγαπημένη του ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι ως επισφραγίσει των αρραβώνων τους-το πρώτο καταγεγραμμένο διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων που δόθηκε ποτέ.
Το πέπλο
Οι νύφες αρχικά φορούσαν τα πέπλα με στόχο να κρατήσουν μακριά τα διαβολικά πνεύματα.
Συχνά τα πέπλα έβγαιναν σε κόκκινο χρώμα για να έχουν μεγαλύτερη αντίσταση στο σατανά.
Η κόρη της Μάρθα Ουάσιγκτον, λέγεται ότι ήταν η πρώτη νύφη που φόρεσε πέπλο από λευκή δαντέλα που κάλυπτε το πρόσωπό της.
Ο αρραβωνιαστικός της, της είχε κάνει κομπλιμέντο για την ομορφιά της, ενώ αυτή στεκόταν πίσω από μια λευκή δαντελένια κουρτίνα και έτσι το αποφάσισε!
Στην Αρχαία Ρώμη οι νύφες κρατούσαν μπουκέτα από βότανα, συνήθως δεντρολίβανο που συμβόλιζε την πίστη, την γονιμότητα και έδιωχνε τα κακά πνεύματα.
Οι Αρχαίες Ελληνίδες κρατούσαν κισσό, που συμβολίζει την ατελείωτη αγάπη. Στη Βικτοριανή περίοδο η μόδα επέβαλε το τριαντάφυλλο, που αντιπροσωπεύει την αληθινή αγάπη.
Η νύφη στα αριστερά του γαμπρού
Την εποχή των γάμων από αιχμαλωσία, ο γαμπρός έπρεπε συνέχεια να βρίσκεται σε άμυνα απέναντι στους επαναστατημένους μνηστήρες-ακόμα και όταν το ζευγάρι ήταν στον ιερό ναό και ετοιμαζόταν να πει τους όρκους του. Για αυτό το λόγο ο γαμπρός έπρεπε να έχει ελεύθερο το δεξί του χέρι (το χέρι που κρατούσε το σπαθί) ώστε να είναι έτοιμος να επιτεθεί εάν η κατάσταση το επέβαλε! Αυτό είναι Χριστιανικό έθιμο. Στους Εβραϊκούς γάμους, η νύφη στέκεται δεξιά από το γαμπρό.
Η τούρτα
Οι Ρωμαίοι έσπαγαν έναν κουλουράκι πάνω από το κεφάλι της νύφης. Το σιτάρι υποσχόταν γονιμότητα...
Τον 17ο αιώνα, ένας Γάλλος φούρναρης αποφάσισε να παγώσει μια στοίβα κουλουριών, δημιουργώντας έτσι την πρώτη γαμήλια τούρτα στον κόσμο!
Το κατώφλι
Ο γαμπρός σύμφωνα με την παράδοση, σηκώνει τη νύφη στα χέρια και περνάνε μαζί το κατώφλι του νέου τους σπιτιού ή του ξενοδοχείου την νύχτα του γάμου τους. Με αυτό τον τρόπο τα διαβολικά πνεύματα που καραδοκούν κάτω από τις σανίδες του πατώματος δεν θα μπορέσουν να την πιάσουν! Οι Ρωμαίες νύφες αφηνόταν να τις σύρουν στο κατώφλι για να επιδείξουν την απροθυμία τους να εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.
Το φιλί
Στην Αρχαία Ρώμη το φιλί σφράγιζε ένα συμβόλαιο, έτσι το φιλί στην εκκλησία κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιεί το δέσιμο. Υπάρχει βέβαια και μια πολύ ρομαντικότερη εκδοχή (την οποία και προτιμούμε) : Ότι όταν το ζευγάρι φιλιέται, ένα μέρος από την ψυχή του καθενός μπαίνει στην ψυχή του άλλου.
Το γαμήλιο ταξίδι
Το Μεσαίωνα οι νιόπαντροι περνούσαν ένα μήνα μόνοι τους, απολαμβάνοντας ένα ποτό φτιαγμένο από μέλι, το υδρόμελι (το μέλι συμβολίζει τη ζωή, την υγεία και τη γονιμότητα). Αυτό γινόταν μέχρι το φεγγάρι να βρεθεί σε χάση, έτσι βγήκε και ο όρος Μήνας του Μέλιτος.
Τυχερά αξεσουάρ
Κάτι παλιό κάτι καινούριο, κάτι δανεικό κάτι γαλάζιο. Η παράδοση θέλει τη νύφη να φοράει την ημέρα του γάμου της, κάτι παλιό (για την συνέχιση των παλιών αξιών), κάτι καινούριο ( αισιοδοξία για το μέλλον), κάτι δανεικό (δανεική ευτυχία) και κάτι γαλάζιο (πίστη, καλοτυχία και αγάπη).
Η νύφη αρχικά πέταγε το μπουκέτο της σε κάποια φίλη της, για να την κρατάει ασφαλή (τα λουλούδια του μπουκέτου έδιωχναν τα κακά πνεύματα) και να έχει την τύχη με το μέρος της (μια και εκείνη την εποχή το να είσαι τυχερή σήμαινε να μπορέσεις να παντρευτείς).
Αυτό λοιπόν σήμαινε πως η ανύπανδρη γυναίκα που έπινε το μπουκέτο θα ήταν η επόμενη που θα παντρευόταν.
Οι καλεσμένοι έσκιζαν κυριολεκτικά κομμάτια από το νυφικό
για καλή τύχη, οπότε για να προστατεύσει τον εαυτό της άρχισε
να τους πετάει την ζαρτιέρα της.
Στις μέρες μας ο γαμπρός την βγάζει από το πόδι της με τα χέρια, με τα δόντια και με όποιον άλλο (απόλυτα αθώο) τρόπο βρει και την πετάει στους εργένηδες φίλους του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου